تبعیض

اینکه اکثر خانواده ها به خاطر دل بچه هاشون بهشون میگن که همتونو به یه اندازه دوس داریم یا همتون به چشمم یکی هستین غیرمنصفانه ترین دروغ تاریخ بشریته

و داغی که تو دل اون بچه ای که میبینه باهاش جور دیگه رفتار میشه میزاره به مراتب دردناکتر از اینه که مستقیم تو روش بگی اره من فلان ابجی یا داداشت رو به بقیه ترجیح میدم!

اینکه وقتی آبجی من از تهران میاد سر میزنه و یه مدت اینجاست و با اینکه خودش بیکاره و تا لنگ ظهر تو خواب ناز به سر میبره و مامانه همچین با ذوق میره لباسهای خشک شده اون دخترش رو از طناب بر میداره میاره خونه و حتی  به قول خودش (جاهایی که یه کاری رو انجام داده و منتش رو سر تو میزارا که من با پای دردو فلان کارو انجام دادم شما انگار نه انگار) با پای دردو میشینه و با عشق خیلی مرتب لباسای دخترشو تا میزنه میزاره تو ساکش

و اونوقت لباسهای من بدبختی که مجبورم از صبح تا شب سگ دو الکی بزنم که سربار کسی نباشم رو حتی لابه لای لباسای دیگه روی طناب که مادرخودش شسته و خشک شده برام نمیاره تو خونه که بندازه رو زمین، حالا نمیخواد تا هم بزنه تو کمد بزاره، یعنی تبعیض، یعنی درد، یعنی هزااااار حرف دیگه...

#غرغریات

#روزنوشت