ماجرای ما در روز زن

طبق روایات از پیش تعریف شده و در تقویم ثبت شده سی و یکم فروردین روز زن تشریف داشت!

و ما نیز بر اساس اصل کادو را کی گرفته کی داده از شرف یاب شدن این روز نامطلع بودیم...

لذا روز قبل همینطور الکی بر سرمان زد که برویم و برای جناب شوشویمان یک عدد پیراهن خریداری نماییم

برای این منظور دست به دامن جاری شده و گفتیم بیا برویم بیرون گشتی زده و همینطور من یک عدد پیراهن برای شوشو خریداری نمایم!

و او نیز با نیشخند بر ما این سخن را روانه گردانید که: روز زنه بعد تو میخوای بری برا شوهرت لباس بخری!؟ هه هه

و ما نیز جواب داده که: ولمون کن بابا روز مرد و زن دیگه چیه، نیست خیلی دستم هم تو جیب مبارک خودمه!

خلاصه با هزار وسواس و این پیراهن و آن پیراهن را باز کردن و نگاه کردن و همچنین توجه به سلیقه جاری محترم یک پیراهن از نوع جنس براق و به رنگ خاکستری را برای شوشو آوردیم که حدس میزدم کوچک باشد اما فروشنده میگفت نه اگه میگین از من لاغر تره که این اندازشه اینا مدلشون اندامیه!

هر چه از بنده اصرار که شوشوی ما لباس چسپیده و اندامی ای که میگویید دوست ندارد از او اصرار که اندازه است...

ما نیز از او قول گرفته که اگر بردیم و اندازه نبود میاوریم پس میدهیم و او نیز گفت پس نمیگیرم ولی عوض میکنم و ما هم گفتیم اشکالی ندارد و خداحافظی نموده و مکان را ترک نمودیم...

شب لباس را به جناب شوشو داده و گفتیم بپوش ببینم اندازه است؟

پیراهن مبارک از بس اندامی بود استینش سه ربع میزد، و تازه شوشو اظهار داشت که از این براق ها خوشم نمی آید...!

در آن حین ها ما مشغول آشپزی بودیم که سفره شام بندازیم

گفتم اشکال نداره فردا میبرم عوضش میکنم...

و لباس را که برایمان داخل یک نایلون زرد رنگ انداخته بود داخل کیسه انداختیم...

ولی چشمتان روز بد نبیند کمی که گذشت و کار و بار اشپزیمان به اتمام رسید به یکباره چشمامان روی لباس داخل کیسه که روی اپن بود خشک شد!

افکار اینجانب:

وا، این لباسه اول تو یه کیسه زرد بود پس من چرا انداختمش تو یه کیسه سفید!

اصن این نایلون سفیده از کجا اومده خدایا!

و یک مقدار به مغز نازنینمان فشار اوردیم که این کیسه سفید مال چه بوده!!

به یک باره برق از سرمان پرید و یادمان آمد این نایلون را روی یکی از غذاهایی که توی یخچال گذاشته و الان آورده بودیم سرخ کنیم کشیده بودیم!

فوری پیراهن را از کیسه بیرون کشیده و متوجه کشتیم که چرب گشتیده!

گند کاری خود را به شوشو اطلاع دادیم و گفت عیب نداره ببر بشورش اگه رفت که رفت اگه خراب هم شد و طرف نبردش خواستی خودت بپوشش...

بنده نیز لباس را یک ابکشی ساده نمودم بلکه لکه چربی ها خیلی عمیق نباشد و پاک شود!

و همه اش این ترس را داشتیم که لباس از ریخت بی افتد و دیگر نشود پسش داد!

خشک که شد دیدیم لکه ها کمرنگ شده ولی هنوز وجود دارد

جناب شوشو هم میگفت بی خیال بیا بندازش تو لباس شویی تا شسته بشه و پاک بشه!

و بنده میگفتم نه لباسشویی خرابش میکنه کلی چروک میشه من باید ببرم پسش بدم

و شوشو اصرار که ولش کن بیا بزار تو لباسشویی تمیز میشه اتوش میکنی ببرش برا خودت

و بنده باز هی نه من باید یه جور دیگه تمیزش کنم و ببرم پسش بدم!

و شوشو بیخیال گشته و ما فردا روی لکه ها مایع ریخته و با یک مسواک تمیز به جان لکه ها افتاده و مایع را به خورد لباس داده و سپس فقط همان محل را با آب گرم شستشو دادیم و گذاشتیم لباس خشک شد و مشاهده نمودیم که لکه های مبارک ناپدید گشتند و ما بسی خوشحالی از خود در وکردیم...

و خواستیم عصرش ببریم لباس را تعویض بنماییم که نشد و با جناب شوشو رفتیم جایی و شب برگشتیم...

جناب شوشو هم که بیخیال تشریف دارند و همه اش میگفت ولش کن اما بنده با اینکه مقداری عذاب وجدان بابت این همه بلایی که سر لباس آورده بودم داشتم که ببرم پسش بدم اما از رو نمیرفتم امروز صبح رفتم و پسش دادم و یکی دیگر از یک جنس و مدل دیگر با قیمتی بیشتر آوردم :دی